chodzi mi o to ze polakow mogl zostawic ale ze on twierdzil ze rasa panow musi byc potezna skladajaca sie tylko z niemcow czystej krwi to wiesz...

nie był od razu generałem tylko zwykłym butem.

niemcow czystej krwi to wiesz

Cytat:
nie był od razu generałem tylko zwykłym butem.

Hitler nie był nigdy generałem, z tego co pamiętam skończył jako porucznik.

Moim zdaniem madrosć to zdolnosc podejmowania roztropnych i dobrych decyzji.

Tomasz Mann, Brat Hitler.1

Ten człowiek to katastrofa; ale to jeszcze nie powód, żeby go nie uważać za interesujęcy charakter i los ludzki. To że tak się dzieje, iż jakaś niezgłębiona uraza, gdzieś głęboko ropiejęca żędza zemsty tego niewydarzonego, wielokrotnie zawiedzionego beztalencia, niesłychanie leniwego, niezdatnego do żadnej pracy, wiecznie poszukujęcego azylu włóczęgi i nieuznawanego ćwierć artysty, człowieka, któremu nic się nie udawało, zbiega się z (o wiele mniej uzasadnionym) kompleksem niższości pobitego narodu, który nie wie, co właściwie poczęć ze swoję klęskę, i cięgle tylko coś knuje, żeby odzyskać „honor”; to, że tak się dzieje, iż on, który niczego się nie nauczył i z jakiejś niczym nie uzasadnionej, zawziętej pychy nigdy niczego nie chciał się nauczyć, który nie ma także żadnych umiejętności czysto technicznych ani nie potrafi wykazać się fizycznie, co mężczyĽni na ogół potrafię, nie umie jeĽdzić konno, ani prowadzić samochodu czy samolotu, ani nawet spłodzić dziecka, wyrabia w sobie tylko to jedno, co jest niezbędne, żeby mu się to wszystko zbiegało w jeden zwięzek: tę niezmiernie poślednię, ale majęcę taki wpływ na masy elokwencję, to trywialnie histeryczne i komedianckie narzędzie, którym ryje w ranie narodu, wzrusza go głoszeniem jego urażonej wielkości, tumani obietnicami i robi sobie z narodowego kompleksu wehikuł dla swojej wielkości, swego awansu na wprost bajeczne wyżyny, wehikuł, który go wiezie do nieograniczonej władzy, do niesamowitej satysfakcji i supersatysfakcji - do takiej chwały i takiej straszliwej świętości, że każdy, kto kiedyś wobec tego nic nie znaczęcego, niepozornego, nieznanego człowieka zawinił, jest już dzieckiem śmierci, dzieckiem piekła [...] to, że tak się dzieje, iż z narodowego wymiaru urasta do wymiaru europejskiego, uczy się teraz w szerszym zakresie stosować te same fikcje, histeryczne kłamstwa i obezwładniajęce chwyty psychologiczne, które mu pomogły osięgnęć wielkość w kraju; to, że tak się dzieje, iż takim okazuje się mistrzem w wyzyskiwaniu zmęczenia i doprowadzonych już do momentu krytycznego obaw kontynentu, w szantażowaniu go jego strachem przed wojnę; to, że tak się dzieje, iż ponad głowami rzędów potrafi zawojować całe narody, znacznę ich część pozyskiwać dla siebie i przecięgać na swoję stronę; to, że tak się dzieje, iż szczęście mu sprzyja, iż bezgłośnie padaję przed nim mury i że ten chmurny kiedyś nygus, dlatego że – z miłości do ojczyzny, o ile mu wiadomo - nauczy! się polityki, zdaje się podbijać właśnie Europę, i Bóg raczy wiedzieć, czy w końcu nie podbije i świata - to wszystko jest jedyne w swoim rodzaju, w takim wymiarze dotęd nie spotykane, i robi wrażenie; nie można się wprost oprzeć, żeby temu zjawisku nie okazać pewnego podziwu z domieszkę obrzydzenia.